Dit is een herdruk van nieuwsbrief #17 oorspronkelijk verzonden op 6 juni 2005Gisteravond werd de Nationale Karaktertest uitgezonden waarin ze op basis van het Enneagram mensen indeelden in bepaalde types. Ik weet niet of je het gezien hebt, maar als je het gezien hebt, hoop ik dat je het voldoende vermakelijk vond.
Zelf hield ik er een dubbel gevoel aan over. Aan de ene kant ben ik blij met alle aandacht die het Enneagram krijgt, aan de andere kant bleek het wel erg oppervlakkig en op sommige punten stond het recht tegenover mijn opvattingen. In Nederland is het een tendens om steeds meer nieuwe dingen aan het Enneagram toe te voegen. Ik zie hier de waarde niet van, en houdt mij bij het Enneagrammodel zoals dat door de mondelinge traditie op generatie en generatie is doorgegeven.
Toen ik meer dan tien jaar geleden voor het eerst met het Enneagram in aanraking kwam, had ik het er vaak over dat het Enneagram nooit populair zou worden omdat het een aantal “moeilijke” elementen bevat. Ik had ongelijk. Het blijkt wel degelijk mogelijk te zijn om de “moeilijke” elementen weg te laten. Alleen ben ik wel bang dat daarmee het kind met het badwater wordt weggegooid. Maar als zo’n televisieshow meer mensen aanzet om te beginnen te ontdekken wat ze allemaal wel met het Enneagram kunnen doen, dan is het een goede zaak.
In mijn visie werken dit soort tests waarbij je punten scoort op alle types. De persoonlijkheid is niet een vergaarbak van alles wat, maar juist een uitgesproken kleuring van je gedrag. Juist door middel van een vraaggesprek tussen twee mensen komt iemand zelf tot het inzicht wat voor een persoonlijkheidstype hij of zij is. Van de duizenden mensen met wie ik zo’n gesprek heb gedaan bleken ze allemaal zich in een type helemaal te herkennen en tegelijkertijd helemaal niet in alle andere types. Pas op dat moment weet je werkelijk wat voor een soort persoonlijkheid je hebt. Een vage score op alle types, die in sommige gevallen niet eens blijkt te kloppen door slechte vragen, zegt verder weinig.
En dat is het tweede punt in mijn visie: weten wat je persoonlijkheid is zegt niet zoveel. Pas wanneer je ook technieken leert waarmee je je eigen leven makkelijker en aangenamer kunt maken en de valkuilen van het Enneagram weet te omzeilen, pas dan heeft kennis van je persoonlijkheid ook daadwerkelijk nut. Nu blijft het toch te veel in het luchtledige hangen, wat jammer is.
Verder veroorzaakte de oppervlakkigheid menige verwarring. De namen van de types zijn niet helemaal eerlijk. Deze namen zijn eerder bedoeld om mensen zich er in te laten herkennen dan dat ze de lading van de persoonlijkheid dekken.
De perfectionist is juist iemand waarbij dingen niet perfect gaan. De helper is juist iemand die niet echt helpt. De succesvolle werker is vooral bezig met het image van succes. De romanticus blijkt heel materialistisch. De analist is vooral opzoek naar vrijheid. De loyalist maakt vooral vrienden uit angst. De levensgenieter vlucht voor problemen weg in feestgedrag. De baas blijkt toch vooral slechts afdelingshoofd te zijn. De bemiddelaar is toch vooral iemand die ruzie heel naar vindt.
Ik ben erop tegen om iemand in te delen, zeker op basis van interviews van bekende Nederlanders. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ook hier veel misging. Maar nogmaals wanneer dit bij mensen toch de interesse opwekt om het Enneagram nader te bestuderen, dan ben ik er zeer blij mee.
Abonneren op de nieuwsbrief doe je met het volgende formulier:
(Nota Bene: Ik heb groot respect voor jouw privacy and zal nooit op wat voor manier dan ook jouw email met andere delen. Nooit. Je kunt altijd zonder opgaaf van redenen, zonder vragen of wat dan ook je gegevens laten verwijderen.)
No comments