Zwaarlijvigheid en het brein

Er zijn aanwijzingen gevonden dat zwaarlijvigheid een negatief effect heeft op de fysiologie van het brein.

Zwaarlijvigheid wordt in verband gebracht met een groter risico op type 2 diabetes, wat cognitieve beperkingen tot gevolg kan hebben. Neurologisch onderzoek heeft aangetoond dat zwaarlijvigheid invloed heeft op de structuur van het brein.

Voor dit onderzoek werden de breinen van 44 zwaarlijvige mensen en 19 slanke mensen met behulp van fMRI scans met elkaar vergeleken. Bij de zwaarlijvige individuen was te zien dat er meer water in de amygdala (het hersendeel belangrijk voor onder andere eetgedrag) aanwezig was. Verder was bij hen te zien dat de orbitofrontale cortices (onder andere verantwoordelijk voor controle over impulsen en ook voor het eetgedrag) kleiner waren. Dit duidt erop dat er minder neuronen zijn of dat de neuronen kleiner zijn.

De resultaten van dit onderzoek steunen de ‘gladde helling’ theorie van zwaarlijvigheid. Als je teveel eet, kan dat neurologische veranderingen teweegbrengen die de kans vergroten dat je teveel gaat eten. Zwaarlijvigheid wordt in verband gebracht met een aanhoudende lichte ontsteking wat de verandering van de grootte van bepaalde hersendelen zou kunnen verklaren.

Bron: New Scientist

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.