Herinneringen worden verspreid opgeslagen in het brein

Wanneer een hersendeel dat te maken heeft met beweging, gevoel of taal wordt beschadigd, neemt een ander deel van het brein de taak over. Dit blijkt ook voor het geheugen en aandacht te gelden.

Het is al zo’n 30 jaar bekend dat de taken van hersendelen die te maken hebben met beweging, gevoel of taal overgenomen kunnen worden door andere hersendelen wanneer de oorspronkelijke hersendelen wegvallen door een infarct of een beschadiging. Recent onderzoek toont aan dat hetzelfde geldt voor het geheugen. Deze vondst ondersteunt het idee dat herinneringen verspreid over het brein worden opgeslagen.

De onderzoekers hebben hierbij wel iets opvallends opgemerkt. Het gezonde deel van het brein dat geheugentaken van het beschadigde deel overneemt, doet dat alleen wanneer het beschadigde deel op deze taken wordt aangesproken. Het normaal functionerende deel houdt zich dus voornamelijk bezig met zijn eigen taken, maar wanneer het beschadigde deel taken moet uitvoeren die het niet meer kan, komt het gezonde deel in actie.

Tijdens de studie werden patiënten onderzocht die door een herseninfarct een deel van de functie van de prefrontale cortex kwijt waren geraakt. De prefrontale cortex heeft te maken met geheugen en aandacht en het zit boven en vooraan op beide hemisferen, of hersenhelften. Het rechteroog zit verbonden aan de prefrontale cortex op de linkerhemisfeer en vice versa.

De deelnemers kregen kort een afbeelding te zien voor één van hun ogen. Even later kregen ze een tweede afbeelding te zien voor datzelfde oog waarna ze moesten aangeven of de twee afbeeldingen hetzelfde waren of van elkaar verschilden. Tijdens de test werd de hersenactiviteit gemeten met behulp van een EEG scan.

De eerste afbeelding moest dus worden onthouden en wanneer de tweede afbeelding te zien was, moest de herinnering worden opgehaald. Normaal gesproken is de prefrontale cortex dat zich achter het andere oog bevindt verantwoordelijk voor het onthouden van de visuele informatie en het ophalen van de herinnering. Echter, zo ontdekte men, wanneer dat deel niet meer functioneert, neemt de andere prefrontale cortex deze taak over (deze prefrontale cortex bevindt zich dus achter hetzelfde oog als waar de afbeelding te zien is).

De patiënten die een herseninfarct hadden gehad konden met succes de twee afbeelding met elkaar vergelijken. De EEG scan liet alleen wel zien dat er tot ongeveer een seconde vertraging optrad, omdat de normaal functionerende prefrontale cortex de taak van de beschadigde prefrontale cortex pas overnam wanneer duidelijk werd dat het beschadigde deel de taak niet aankon.

Interessant aan deze ontdekking is dat artsen beter kunnen inschatten wat de kansen en mogelijkheden van herstel zijn na een herseninfarct of beschadiging. Dit inzicht kan ook meegenomen worden in het opzetten van een trainingsprogramma van de hersenen om het gemis van het beschadigde hersendeel op te vangen. Bovendien ondersteunt het resultaat van dit onderzoek de relatief nieuwe visie dat herinneringen in meerdere hersendelen opgeslagen worden.


Bron: Berkeley

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.