Neurowetenschappelijk onderzoek beschrijft de neurologische processen achter gevoelens van verliefdheid en liefde.

Tijdens een uitgebreid onderzoek hebben wetenschappers ontdekt dat 12 regionen in het brein betrokken zijn op het moment dat iemand verliefd wordt. Hierbij komen verschillende chemicaliën vrij als dopamine, oxytocine, adrenaline en vasopressin – stoffen die een gevoel van euforie opwekken (een gevoel dat vergelijkbaar is met het gebruik van cocaïne). Bovendien blijkt verliefd worden effect te hebben op complexe cognitieve functies, zoals het mentale voorstellingsvermogen, grip op metaforen en lichaamsperceptie. Tevens ontdekten de onderzoekers dat de concentratie van een bepaald molecuul dat een rol speelt bij de sociale chemie tussen mensen beduidend hoger is bij personen die verliefd zijn.

Het hart wordt veelal geassocieerd met verliefd worden. Echter, het onderzoek toont aan dat het aannemelijker is om te zeggen dat niet het hart verliefd wordt, maar het brein. Emotionele gevoelens in het lichaam zijn projecties van het brein. Activiteit van bepaalde hersendelen kan het hart stimuleren of de ‘vlinders in de buik’ creëren. Sommige symptomen die we in ons lichaam gemanifesteerd voelen, komen eigenlijk uit onze hersenen.

Het onderzoek heeft verder laten zien dat bij verschillende soorten liefde verschillende hersendelen betrokken zijn. Zo is er dus een neurologisch verschil tussen onvoorwaardelijke liefde, gepassioneerde liefde en verliefdheid.

De resultaten zijn zeer interessant zowel op het gebied van neurowetenschap als op het gebied van onderzoek naar de mentale gezondheid, aangezien problemen in de liefde een belangrijke oorzaak zijn voor emotionele stress en depressies. Nu men meer begint te begrijpen wat de neurologische gevolgen zijn van liefdesverdriet, kan men beter therapieën daar op aanpassen. Zowel artsen als therapeuten zullen beter in staat zijn emotionele pijn met betrekking tot liefde te begrijpen.


Bron: Syracuse University

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.




Categories: Breinnieuws

No comments

The author does not allow comments to this entry