De diversiteit van zenuwcellen

Net zoals sneeuwvlokken zijn alle zenuwcellen verschillend. Wetenschappers hebben ontdekt dat niet zozeer verschillen in de fysieke eigenschappen de neuronen van elkaar onderscheiden, maar eerder de manier waarop de neuronen reageren op impulsen.

Ons brein bevat meer dan 100 miljard zenuwcellen die onderverdeeld kunnen worden in een aantal typen. Neuronen van hetzelfde type lijken op elkaar qua structuur en als een groep voeren ze dezelfde algemene taak uit, maar tussen die neuronen onderling zijn er duidelijke verschillen. Het verschil zit hem in de manier waarop de neuronen reageren op prikkels (oftewel, in de manier waarop de neuronen informatie verwerken).

Tijdens een onderzoek, waarbij zenuwcellen van hetzelfde type (dus van een vergelijkbare structuur) werden blootgesteld aan een bepaalde complexe stimulus (geluid), ontdekten wetenschappers dat geen enkele zenuwcel op dezelfde manier reageerde. De prikkels werden door alle neuronen anders verwerkt. Tijdens vervolgonderzoek ontdekten de wetenschappers dat dit kwam doordat de verschillende neuronen reageerden op verschillende delen van de impuls. Sommige neuronen reageerden op langzame veranderingen in de stimulus en andere op snelle veranderingen. Weer andere reageerden juist op verschillen in ritmes. Dit suggereert dat elke neuron een ander stukje van de stimulus verwerkt.

Uit verder onderzoek naar neuronen van hetzelfde type bleek dat een groep van neuronen die relatief veel op elkaar leken minder informatie kon verwerken dan een groep van neuronen die relatief weinig op elkaar leken. Dit zou je kunnen vergelijken met een teamsport. Een voetbalelftal dat bestaat uit alleen maar spitsen is lang niet zo sterk als een team dat bestaat uit verschillende typen spelers, ieder met zijn eigen taak en specialisaties.

Deze informatie biedt weer meer inzicht in de werking van het brein. De kracht van onze hersenen zit in de diversiteit. Van sommige ziekten en afwijkingen, zoals bijvoorbeeld schizofrenie, epilepsie en Parkinson, weet men dat deze diversiteit is aangetast. Wellicht zal de wetenschap zich zo ontwikkelen dat het in de toekomst mogelijk zal zijn de diversiteit te herstellen.

Onderzoekers willen nu uitvinden hoe de diversiteit wordt bereikt tijdens de celdeling, welke proteïnen hierbij betrokken zijn en of bepaalde oefeningen en ervaringen de diversiteit verbeteren.


Bron: Eurekalert

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.