Al jaren beweren wetenschappers dat chronische stress schade toebrengt aan het DNA. Tijdens een recente studie op muizen hebben wetenschappers een biochemische ‘route’ (een serie reacties van stoffen aanwezig in cellen) ontdekt die uiteindelijk DNA-schade tot gevolg heeft.

Door de muizen een adrenalineachtige stof toe te dienen, werd het effect van stress opgewekt en werd bekeken wat voor gevolgen dit had. Wanneer de muizen een langere tijd de stof kregen, ontstond er schade aan het DNA.

Het bleek dat de concentratie van de stof P53, een proteïne dat de biochemische structuur van chromosomen beschermt, daalde naarmate de adrenalineachtige stof langer aanwezig bleef. Dit verklaart mogelijk waarom de schade aan het DNA ontstond.

Een van de volgende stappen in het onderzoek zal zijn om de muizen langdurig in een stress situatie te brengen waardoor ze zelf hun eigen adrenaline gaan produceren. Er kan dan bekeken worden of eigen adrenaline hetzelfde effect heeft op chromosomale schade als kunstmatig toegediende adrenaline.

Bron: Dukehealth

[Commentaar van Joost: Het is een gouden eeuw voor wetenschappelijk onderzoek naar het brein. We leren steeds meer, maar weten nog weinig. Tegelijkertijd heeft Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) een heel eigen kijk op de werking van het brein. Deze visie is niet wetenschappelijk, maar wel effectief in de praktijk. Steeds meer worden onderdelen bevestigt door neurowetenschappers zoals bijvoorbeeld tijdslijnen, de plasticiteit van het brein en de werking van hypnose. Om meer inzicht te geven in de originele ideeën van NLP over het brein heb ik het relevante deel uit mijn standaardwerk over NLP “Breintraining: handboek voor moderne NLP” in het onderstaande gratis rapport gevat dat je op kan vragen wanneer je dat wilt.]



Categories: Breinnieuws

No comments

The author does not allow comments to this entry